De geschiedenis van het zak- en polshorloge is rijk. Het aantal meester-horlogemakers met kleine en grote innovaties op hun naam is groot. Een compleet overzicht zou honderden pagina’s in beslag nemen, daarom beperken we ons tot een aantal bijzondere uitvinders en uitvindingen uit het verre en recente verleden. Gisteren deel I, vandaag deel II.
Gisteren lieten we je achter bij Abraham-Louis Breguet en zijn ‘opvolger’ Nicolas G. Hayek, de legendarische oprichter van de Swatch Group en curator van het levenswerk van Abraham-Louis. Vandaag nemen we je mee naar een afgelegen vallei in de Zwitserse Jura waar complicaties ontstaan. De Valleé de Joux is een bijzondere plek. Geïsoleerd van de wereld en deels, misschien vooral daarom, de perfecte voedingsbodem voor ingewikkelde bewegingen.
Jules en Edward
Veel bewegingsgerelateerde uitvindingen komen voort uit de Vallée de Joux. In 1875 starten horlogemakers Jules-Louis Audemars (1851-1875) en Edward-Auguste Piguet (1853-1919) het huis Audemars Piguet in het daldorp Le Brassus. Lang voordat de twee mannen besloten hun krachten te bundelen, waren de families Audemars en Piguet al meer dan een eeuw betrokken bij de productie van uurwerken en zakhorloges. In de loop der jaren groeide de fabricage, die bescheiden begon op de boerderij van de vader van Jules-Louis, maar was gebaseerd op een schat aan horlogekennis, uit tot een van de meest gerespecteerde producenten van haute horlogerie.
‘AP’ verwierf zijn uitstekende reputatie onder meer door als eerste een automatisch uurwerk met eeuwigdurende kalender en maanfase-indicator te produceren. Andere gedenkwaardige momenten in de geschiedenis van het huis zijn de ‘primeurs’ van de dead beat-seconden (secondewijzer die elke seconde een exacte sprong maakt in plaats van de gebruikelijke glijdende beweging) in 1921, het eerste geskeletteerde horloge dat stamt uit 1934 en in 1957 AP was de eerste die een horloge met een eeuwigdurende kalender presenteerde; een verbazingwekkende prestatie bij het miniaturiseren van een klassieke complicatie. Meer recente innovaties zijn het gebruik van gesmeed koolstof voor de vervaardiging van horlogekasten en een gepatenteerd, zeer energiezuinig echappement dat ook schokbestendig is.
Nog een afgelegen wachtvallei
De afgelegen geografische ligging van de Vallée de Joux speelde een rol bij het aanscherpen van de kwaliteiten van de bewegingsmakers. Het Duitse dorp Glashütte in het Ertsgebergte in Saksen is al even geïsoleerd en ook hier zien we de opkomst van een bijzondere bewegingsindustrie. De belangrijkste man om Glashütte op de kaart te zetten is Ferdinand A. Lange (1815-1875). Hij begint zijn loopbaan in 1830 als leerling bij meester-klokkenmaker Johann Christian Friedrich Gutkaes (1785-1845) in Dresden. Gutkaes, die zijn plaats in de geschiedenisboeken verdiende met zijn uitvinding van de Five-Minute Clock in de Semper Opera House (deze klok kreeg een moderne interpretatie in de Zeitwerk-modellen van A. Lange & Söhne) herkent meteen het grote talent van jonge Lange. Na zijn leertijd reist de getalenteerde Lange door Europa om waar hij kan bewegingskennis op te doen. In 1842 keert hij terug naar Dresden, trouwt met de dochter van Gutkaes en gaat aan de slag als meester-klokkenmaker. Drie jaar later start hij met een lening van 5.580 daalders van de Saksische regering een uurwerkfabriek in het arme dorp Glashütte. Een jaar later start de productie van Ferdinands uitvinding, de driekwartplaat, een zeer stabiel platine waarop het uurwerk is gebouwd en dat zo goed werkt dat het tot op de dag van vandaag in Lange uurwerken wordt gebruikt. Kijk naar de geleidelijke evolutie van de driekwart plaat door Ferdinand Adolph Lange (van links): Veelhoekige “barokke plaat” 1845-1855, halve plaat 1856-1860, tweederde plaat 1860-1863, driekwart plaat uit 1864.
De stagiair/genie
Kijkuitvinders zijn niet per definitie mensen uit het verre verleden. De moderne tijd heeft ook bewegingsvernieuwers voortgebracht, zoals Ludwig Oechslin (1952) bijvoorbeeld. Ulysse Nardin is een Zwitsers horlogehuis dat zich specialiseerde in ultranauwkeurige scheepschronometers, maar de golf van de Quartz Crisis dreigde het bedrijf te verdrinken. In 1983 wierp de Zwitserse ondernemer/avonturier Rolf W. Schnyder (1935-2011) Ulysse Nardin net op tijd een reddingsboei door het horlogehuis te kopen. Wat Schnyder kocht was een verlaten en berooide puinhoop, maar meester horlogemaker Jean-Jacques Haldimann was nog steeds aanwezig in de fabricage. Het was Haldimann die Schnyder vertelde dat als hij Ulysse Nardin weer groot wilde maken, hij met een compleet nieuw concept moest komen. En Haldimann wist wie daartoe in staat was: de onafhankelijke horlogemaker Jörg Spoering. Schnyder ging op pad om met Spoering te praten en zag in zijn atelier een bizarre astronomische beweging die zijn aandacht onweerstaanbaar trok. Het astrolabium is echter niet gemaakt door Spoering maar door zijn stagiair Ludwig Oechslin, die zelden zijn gezicht liet zien. Drie weken later kwamen Schnyder en Oechslin bij elkaar en vroeg de nieuwe eigenaar van Ulysse Nardin of de horlogemaker zijn astrolabium in polshorlogeformaat kon bouwen. Oechslin zei dat hij het kon en in 1985 werd het Astrolabium Galileo Galilei uitgebracht, toen het meest gecompliceerde horloge ter wereld. Het Planetarium Copernicus volgde en de ‘Trilogie van de Tijd’ werd aangevuld met het Tellurium Johannes Kepler.
Wat een freak…
Het eerste jaar van het nieuwe millennium was het moment voor een nieuwe primeur, de extravagante en opvallend andere Freak. Dit horloge, zonder kroon en wijzers maar met een carrousel-tourbillon, kan worden beschouwd als ‘s werelds eerste uitdrukking van het soort modernistische horlogekunst dat we tegenwoordig zien in merken als MB&F en Urwerk; nouvelle horlogerie avant la lettre. Het pure design waarin de gecompliceerde, hoogst onconventionele beweging ook de tijd laat zien is terug te zien in een van de meest creatieve – zo niet de meest creatieve – innovaties van de 21e eeuw. Het Dual Direct-echappement, in eigen huis ontworpen en voorzien van tandwielen van extreem glad silicium, vereist geen smering; een primeur in de kijkgeschiedenis. En de kijkgeschiedenis heeft een toekomst vol met meer uitvinders en hun uitvindingen.
